Bir lalın adından mahnı oxumaq,
Çoxdanki arzumdur, bacarmıram da.
Bir gözsüz adından dünyaya baxmaq,
Hər gözlü yadına düşməz dünyada.
Mənim əllərimin nə dərdi var ki?!
Saz da götürmüşəm, gül də dərmişən,
Məndən gileylidir o arzular ki,
Ağrıdan acıdan gülən görmüşəm.
Bir zərif gülüşə xəsislik edib,
Az deyil yaşayan alnında düyün.
De, canım, kim sənə nə pislik edib?
Gör-götür dəmidir, nədir gördüyün?
Mənzil başındayam, düşərsən yola,
Gecəni gündüzdən ayırar gözüm.
Başıma gəlməmiş bir qalmaqala
O dözüb, sən dözdün, qoy məndə dözüm.
Bir susan bulağam, bir qırıq sazam,
Axarın naməlum, səsim başqa səs.
Gah yersiz gileyəm, gah xoş avazam,
Məni çətin duysun susub duran kəs.
Yaxşi yol
Gedirsən, yaxşı yol, niyə bəs mənim
Eşqimin gözünü oyub gedirsən?
Bu bir səxavətimi, bir ürək eşqə
Bir dünya həsrəti qoyub gedirsən?
Bir vaxt xoşlandığın söz-söhbətimdən,
Səxavət umduğun səxavətimdən,
Dünyaya sığmayan məhəbbətimdən
Beləmi, beləmi doyub gedirsən?
Sənli sirlərimiz açmaz dil-dodaq,
Sənsiz başqalaşıb yamac, çay, bulaq.
Əksimi gözündə apardın, ancaq
Əksini gözümdən yuyub gedirsən.
Yaxşı yol demirəm, qaytar eşqimi,
Əhdimi, arzumu, sınan qəlbimi...
Bumu etibarın, bir quldur kimi
Olan-olmazımı soyub gedirsən?
Belə əziz tutub əzizliyimi,
Damlaya çevirdin dənizliyimi.
Məni o yandırır, mənsizliyimi,
Əbədi dərd kimi duyub gedirsən.
Mənə son kökünü yetirməklə sən,
Min ahla köksünü ötürməklə sən,
Bir şair qəlbini itirməklə sən,
De nəyə, de nəyə uyub gedirsən?
Səninlə sənsizlik
Səninlə olanda vur məni sındır,
Sənsiz uzanıbdır əlim yoluna.
Səninlə yolların sonu yaxındır,
Sənsiz çox yaxınam ölüm yoluna.
Səninlə gündüzlər bir an tək, qısa,
Sənsiz gecələri ulduz sayıram.
Sənsiz ürəyimi ağrı tutmasa,
Sənlini, sənsizi, çətin ayıram.
Sənsiz qollarımı qucaqlayıram,
Səninlə əllərim sözümə baxmır.
Səninlə günləri varaqlayıram,
Sənsiz sənsizliyin məni buraxmır.
Səninlə dünyaya gəlməmişəm mən,
Sənsiz bu dünyadan getsəm, dərd budur.
Səninlə bir olmaq fikrində ikən,
Sənsizlik yetişib əlimdən tutur.
Müəllif: Şahməmməd Dağlaroğlu.
